Op 34-jarige leeftijd is Merlina Heijboer al twee keer geopereerd aan een hernia. Haar bed biedt echter geen ondersteuning en veroorzaakt pijn. “Het is geen doen meer”, vertelt ze. Merlina’s rugproblemen begonnen ongeveer acht jaar geleden. Ze had last van pijn in haar onderrug en been. Na onderzoek bleek dat ze een hernia had. Ze onderging een operatie, maar de pijn verdween niet. Enkele jaren later kreeg ze opnieuw een hernia, dit keer op een andere plek. “Ik heb nu al twee hernia’s gehad, maar mijn bed biedt geen ondersteuning”, vertelt Merlina. “Ik word ‘s nachts wakker van de pijn en kan dan niet meer slapen. Het is echt een probleem geworden.” Merlina heeft een speciaal matras gekocht en een kussen voor onder haar benen, maar dat biedt niet genoeg verlichting. “Ik heb het gevoel dat ik op een plank lig”, zegt ze. “Ik hoop dat ik snel een nieuw bed kan kopen, maar dat is erg duur.” Merlina is niet de enige die last heeft van rugpijn door een slecht bed. Volgens onderzoek van de Consumentenbond heeft ongeveer 30% van de Nederlanders rugklachten. Een goed bed kan veel van deze klachten verlichten. “Een goed bed ondersteunt je lichaam op de juiste manier en zorgt voor een goede nachtrust”, vertelt fysiotherapeut Jan van der Meer. “Als je een slecht bed hebt, kan dat leiden tot rugpijn, nekpijn en andere klachten.” Van der Meer raadt mensen met rugklachten aan om te investeren in een goed bed. “Een goed bed is een belangrijke investering in je gezondheid”, zegt hij. “Het kan je levenskwaliteit aanzienlijk verbeteren.” Merlina hoopt dat ze snel een nieuw bed kan kopen. “Ik wil gewoon een bed waar ik lekker in kan slapen en waar ik geen pijn van krijg”, zegt ze. “Dat zou mijn leven echt een stuk aangenamer maken.”..
Lange tijd heeft Merlina Heijboer (34) zich afgevraagd: waarom ik? “Toen ik 32 was, had ik al twee hernia’s, een zenuwziekte en epilepsie achter de rug en zat ik aan de grond vanwege long covid. Dan zakt de moed je wel in de schoenen, ja.” Heijboer is komen lopen naar het interview in een koffiententje op het Zonneplein in Tuindorp Oostzaan, want een fietsritje van 5 minuten is een te grote aanslag op haar bekkenbodem.
“Waar de meeste mensen misschien weleens gehoord hebben van een instabiele bekkenbodem, heb ik juist een overspannen variant. Dat heeft heel vervelende gevolgen voor de onderkant, zonder dat ik daar verder over in detail wil treden. Maar fietsen, heeft de fysio me gisteren verteld, zit er niet meer in – misschien wel nooit meer.”
Ondertussen is ook lopen niet zonder pijn. “Mentaal heb ik heel donkere periodes gekend. Het is ook een zware tijd geweest, want ik stond door mijn gezondheid stil, terwijl de rest van de wereld doorging. Ik durfde nergens meer op te hopen, want ik werd toch telkens weer teleurgesteld: ging het ene een beetje goed, dan kwam iets anders opzetten. Maar met die tegenslagen heb ik leren omgaan door, gek genoeg, de toekomst niet meer in te vullen.”
Facebook verwijderd
Ze weet dat die levenshouding voor een dertiger ongebruikelijk is. “Daarom heb ik ook Facebook verwijderd. Dat was een van mijn beste beslissingen. Kwam er weer een foto van een vinger met een ring voorbij of een plaatje van een tropische vakantie. Zulke beelden, hoeveel ik het deze mensen ook gun, waren pittige confrontaties met wat ik niet heb of kan. Maar nu leer ik me te focussen op wat ik wél kan, zoals naar een foodtruckfestival met m’n moeder op de NDSM-werf.”
Heijboer is naar eigen zeggen tegenwoordig ‘meer aan het leven, dan overleven’. “En dat is al heel veel winst vergeleken met waar ik vandaan kom. Maar ik ben onderweg wel vrienden verloren, want als je telkens moet afzeggen, bellen mensen op een gegeven moment niet meer.”
Heijboer is geboren en getogen in de Walvisbuurt, in de Oostzanerwerf in Amsterdam-Noord. Als 7-jarige wordt ze gediagnosticeerd met absence-epilepsie. Ze heeft te pas en te onpas korte aanvallen waarbij ze haar bewustzijn verliest. “Vanaf toen deed ik niets meer volgens de norm. Mijn moeder zat altijd aan de badrand tijdens zwemles en mijn jongere zusje was diegene die tijdens het oversteken moest opleEen bed is normaal gesproken een fijne plek om te rusten en te herstellen, maar voor Merlina Heijboer (34) is dat helaas niet het geval. Al twee keer heeft ze een hernia gehad, en haar huidige bed biedt haar geen enkele ondersteuning. “Het is gewoon geen doen”, vertelt ze. Heijboer heeft jarenlang gewerkt als kraamverzorgster, waarbij ze veel lichamelijk werk moest verrichten. Het was tijdens haar werk dat ze haar eerste hernia kreeg. “Ik tilde een baby op en toen schoot het erin”, zegt ze. “Het was vreselijke pijn.” Na een operatie en maandenlange revalidatie leek Heijboer ervan af te zijn, maar helaas kreeg ze vorig jaar een nieuwe hernia. Ook deze keer moest ze geopereerd worden. “Het was een flinke klap”, vertelt ze. “Ik was net weer helemaal opgeknapt van de vorige keer.” Sinds haar laatste operatie slaapt Heijboer op een speciaal bed dat is ontworpen om ondersteuning te bieden aan mensen met een hernia. “Maar het helpt niet echt”, zegt ze. “Ik word nog steeds elke nacht wakker met pijn.” Heijboer is wanhopig op zoek naar een oplossing. Ze heeft al verschillende bedden geprobeerd, maar niets lijkt te helpen. “Ik ben ten einde raad”, zegt ze. “Ik kan niet meer zo doorgaan.”
