Actie voor verblijfsvergunning Mikael (11): “Ik ben een burger van geen land”
De 11-jarige Mikael leeft al zijn hele leven in Nederland. Hij spreekt perfect Nederlands, heeft vriendjes op school en voelt zich thuis in ons land. Toch heeft hij geen verblijfsvergunning. Dat betekent dat hij op elk moment uitgezet kan worden naar een land waar hij nooit is geweest. Michaels ouders zijn gevlucht uit Armenië omdat ze daar werden vervolgd. In Nederland hebben ze asiel aangevraagd, maar die aanvraag is afgewezen. Sindsdien leeft het gezin in onzekerheid. Mikael maakt zich grote zorgen dat hij zal moeten vertrekken, en zijn ouders vrezen voor zijn toekomst. “Ik wil hier blijven”, zegt Mikael. “Dit is mijn thuis. Ik wil gewoon normaal kunnen leven, net als andere kinderen.” Michaels zaak heeft veel aandacht getrokken. Er is een petitie gestart om hem een verblijfsvergunning te geven, die inmiddels door meer dan 100.000 mensen is ondertekend. Ook politici hebben zich uitgesproken voor Mikael. “Het is onmenselijk om een kind uit te zetten naar een land waar het nooit is geweest”, zei GroenLinks-leider Jesse Klaver. “Mikael is een Nederlander. Hij hoort hier thuis.” De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) heeft echter geweigerd om Mikael een verblijfsvergunning te geven. Volgens de IND heeft het gezin niet aangetoond dat ze gevaar lopen in Armenië. Michaels ouders zijn wanhopig. Ze vrezen dat hun zoon een psychose zal krijgen als hij naar Armenië wordt uitgezet. “Hij is Nederlands”, zegt zijn moeder. “Hij kent geen ander land. Hij kan niet zonder zijn vriendjes.” De zaak van Mikael is een voorbeeld van het schrijnende onrecht dat wordt begaan tegen uitgeprocedeerde asielzoekers. Kinderen zoals Mikael worden in een onmogelijke situatie geplaatst: ze worden gedwongen om te kiezen tussen het land waar ze zijn geboren en het land waar ze hun thuis hebben gevonden. Het is tijd dat de regering zich over het lot van Mikael ontfermt. Hij is een Nederlander, en hij verdient het om hier te blijven.Mikael, een 11-jarige Amsterdammer, leeft in onzekerheid. Geboren en getogen in Nederland, dreigt hij uitgezet te worden naar Armenië vanwege het ontbreken van een verblijfsvergunning.
Mikael, een 11-jarige Amsterdammer, leeft in onzekerheid. Geboren en getogen in Nederland, dreigt hij uitgezet te worden naar Armenië vanwege het ontbreken van een verblijfsvergunning. Mikael woont met zijn moeder in een asielzoekerscentrum in Zuidoost. Hij heeft geen verblijfsvergunning en het gezin wacht al meer dan 2,5 jaar op een beslissing van de Raad van State. Ondanks een rechterlijke uitspraak dat hun oorspronkelijke aanvraag ten onrechte was afgewezen, is de IND in hoger beroep gegaan. Mikael vindt het eng om naar een onbekend land te moeten verhuizen. Zijn vriend Guy Loyson, die hem heeft leren kennen via de stichting Big Friends, is in actie gekomen. Hij is een petitie gestart en samen met zijn familie in actie om de gedwongen uitzetting van Mikael te voorkomen. Ook een meerderheid in de gemeenteraad steunt het gezin. Ze hebben het college verzocht om de uitzetting te voorkomen. Mikaels petitie is inmiddels meer dan 12.500 keer ondertekend. Mikael hoopt dat hij mag blijven in Amsterdam. Hij is hier geboren en getogen en voelt zich hier thuis. Hij vindt dat hij het recht heeft om in Nederland te blijven. De onzekerheid weegt zwaar op het gezin en Mikaels toekomst hangt in de waagschaal.
Mikael (11) vluchtte in 2015 met zijn ouders en zussen uit Eritrea naar Nederland. Hij woont nu al zeven jaar in Nederland en spreekt vloeiend Nederlands. Toch leeft hij nog altijd in onzekerheid, omdat hij geen verblijfsvergunning heeft. Mikaels ouders kwamen naar Nederland om aan vervolging te ontkomen. Ze dienden een asielaanvraag in, maar die werd afgewezen. Daarna zijn ze in beroep gegaan, maar ook dat werd afgewezen. Nu wachten ze op de uitkomst van hun hoger beroep. In de tussentijd leeft Mikael in een soort niemandsland. Hij mag niet naar school en kan niet naar de dokter. Hij is bang om het huis uit te gaan, omdat hij bang is dat hij wordt opgepakt en teruggestuurd naar Eritrea. “Ik voel me gevangen”, zegt Mikael. “Ik wil gewoon een normaal leven leiden, naar school gaan en vrienden maken. Maar dat kan niet omdat ik geen verblijfsvergunning heb.” Mikaels ouders zijn ten einde raad. Ze weten niet meer wat ze moeten doen om een verblijfsvergunning voor hun zoon te krijgen. Ze hebben al alles geprobeerd, maar niets helpt. “We zijn bang dat Mikael wordt uitgezet naar Eritrea”, zegt Mikaels vader. “Daar is hij niet veilig. Hij zal daar worden opgepakt en vermoord.” Mikael en zijn ouders zijn niet de enigen in deze situatie. Er zijn duizenden kinderen in Nederland die geen verblijfsvergunning hebben. Ze leven in onzekerheid en angst, en ze hebben geen toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. Er moet iets veranderen. Deze kinderen hebben recht op een toekomst in Nederland. Ze moeten een verblijfsvergunning krijgen, zodat ze een normaal leven kunnen leiden.
